در عفو و آزادی مشروط، اثر تبعی محکومیت پس از گذشت مدت زمان‌های مشخص شده از زمان عفو یا اتمام مدت آزادی مشروط رفع می‌شود.
مطابق ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی، محکومیت قطعی کیفری در جرایم عمدی، پس از اجرای حکم یا شمول مرور زمان، در مدت زمان مقرر در این ماده محکوم را از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می‌کند:
الف– هفت سال در محکومیت به مجازات‌های سالب حیات و حبس ابد از تاریخ توقف اجرای حکم اصلی
ب– سه سال در محکومیت به قطع عضو، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت وارد شده بیش از نصف دیه مجنی علیه باشد، نفی بلد و حبس تا درجه چهار
پ– دو سال در محکومیت به شلاق حدی، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت وارد شده نصف دیه مجنی‌ٌ علیه یا کمتر از آن باشد و حبس درجه پنج
تبصره ۱– در غیر موارد فوق، مراتب محکومیت در پیشینه کیفری محکوم درج می‌شود لکن در گواهی‌های صادره از مراجع ذی ربط منعکس نمی‌گردد مگر به درخواست مراجع قضایی برای تعیین یا بازنگری در مجازات.
تبصره ۲– در مورد جرایم قابل گذشت در صورتی که پس از صدور حکم قطعی با گذشت شاکی یا مدعی خصوصی، اجرای مجازات موقوف شود اثر تبعی آن نیز رفع می‌شود.
تبصره ۳– در عفو و آزادی مشروط، اثر تبعی محکومیت پس از گذشت مدت‌های فوق از زمان عفو یا اتمام مدت آزادی مشروط رفع می‌شود. محکوم در مدت زمان آزادی مشروط و همچنین در زمان اجرای حکم نیز از حقوق اجتماعی محروم می‌گردد.
لازم به ذکر است بعد از گذشت مدت‌های مذکور، حقوق اجتماعی که فرد از آن‌ها محروم بوده به وی اعاده می‌گردد نه آنکه سابقه محکومیت به طور کلی پاک شود زیرا ماده مذکور ناظر به محرومیت فرد از حقوق اجتماعی است که با سپری شدن مدت‌های مذکور، اصولاً به وی باز می‌گردد و این امر ارتباطی به پاک شدن سابقه فرد ندارد. به عبارت دیگر محکومیت در سجل کیفری فرد ثبت و باقی می‌ماند، اما در گواهی‌های صادره از مراجع ذی ربط منعکس نمی‌گردد.